Dank U, Papus!
Beste Emilio, Maria, Yves-Fred, mijn Zusters, mijn Broeders, Beste Vrienden,
Dank U om me uit te nodigen om hier het woord te nemen bij deze 89ste verjaardag van de desincarnatie van onze geliefde Papus.
Op deze herdenkingsdag is het de gewoonte om geen toespraak te houden over Papus, want we kennen hem allen zeer goed, sedert lang of sinds kort, maar om te getuigen van wat Papus in ons eigen leven vertegenwoordigt of betekend heeft.
Ik zal dus niet anders doen.
Aangezien ik geboren werd in een traditioneel, katholiek, Vlaams gezien, is het niet bij mijn ouders dat ik Papus heb leren kennen.
Hoewel we in mijn jeugd woonden op een honderdtal meter van Mr. Frans Wittemans, de historicus van de Rozenkruisers, medestichter van de FUDOSI en vriend van Papus, hadden we geen esoterische traditie in de familie.
Er was indertijd wel een verre neef geweest, S.U.Zanne, kabbalist, kunstschilder, auteur van toneelstukken, vliegtuigontwerper, enz. maar hier hadden wij geen weet van.
S.U.Zanne ontving op 24 september 1900 de gelukwensen van Papus voor zijn bijdrage aan het Internationaal Congres voor Spiritisme en Spiritualisme, gehouden in Parijs van 16 tot 27 september 1900.
Het is niet duidelijk of deze gelukwensen te maken hebben met zijn werk over de Astrosofie voor de Hermetische Sectie of voor zijn Asatarût de Pfar-Isis voor de Cosmosofische Sectie?
Het maakt niet veel uit.
Ter gelegenheid van dit Congres, had de Hermetische Sectie de Martinistenorde verzocht erediploma’s te geven aan onderstaande personen:
1.Beide erevoorzitters:
a. Dokter Nizier Philippe van Lyon (Meester Philippe)
b. Nicolas de Népluyeff, voorzitter van het oude “Congrès de l’Humanité”
2.Aan de voorzitters en secretarissen van de Secties van het Congres:
a. Léon Denis
b. Gillard
c. Durville
3.Aan de leden van de Hermetische Sectie die met hun talent de zittingen van de Sectie hebben verlucht:
a. Barlet
b. Dr. Rozier
c. Karl Nyssa
d. Sédir
e. S.U.Zanne
f. Lejay
g. Ernest Bosc
h. Dr. Chabaud
i. Sacy
j. Jollivet Castelot
k. Mevr. Lay Fonvielle
4.Aan de personen die – zonder onderscheid van school – de spirituele zaak hebben verlucht:
a. Markies Saint-Yves d’Alveydre, voor zijn Archeometer
b. Dr. Bayol, voor zijn experimenteel onderzoek
c. Dr. Girgois, voor zijn studie over de wil
d. Rosabis, voor zijn verslag over Mevr. Lay Fonvielle
In ieder geval heeft S.U.Zanne geen traditie nagelaten in onze famillie, want hij had zijn geboorteland, het Belgische Vlaanderen, verruild voor zijn tweede vaderland, Mâcon in Fankrijk.
Maar zoals alle jongeren stelde ik mij de klassieke vragen: waar komen we vandaan?, Wat doen we hier? En Waar gaan we naartoe?,…
Ik had het geluk in Antwerpen te leven, waar een kleine esoterische boekhandel bestond, wat in die tijd niet evident was!
Ik spreek over 1968, ik had net mijn 15de verjaardag gevierd.
Het is in dat kleine winkeltje van 3 bij 4m, dat ik mij met veel plezier ruïneerde door elke cent die ik vond te spenderen aan esoterische boeken.
Een van mijn eerste aankopen, was het kleine boekje van Papus: “Qu’est-ce que l’occultisme?”
Dit boekje bracht me meer vragen dan antwoorden, maar is dat niet een van de belangrijke bedoelingen van het lezen?
En van Papus tot Papus gaat men zich een bibliotheek samenstellen die verondersteld wordt alle levensvragen te beantwoorden!
Om de impact die Papus op ons had, te schetsen:
Wanneer mijn vrienden en ik, op woensdag- en zaterdagnamiddag, na school de antiquariaten van de stad uitkamden, zochten we naar “Papussen”. Er waren Papussen van Papus, maar evenzeer Papussen van Péladan, van d’Alveydre, enz.
De naam Papus was in onze omgeving alvast verworden van een hiëroniem tot een generische term om alle esoterische boeken mee aan te duiden.
Ach, als Papus had geweten dat zijn naam ooit een metafoor zou worden.
Maar van Papus tot Papus gaat men zich steeds meer vragen stellen.
En men begint de geheime wetenschappen te bestuderen: astrologie, theosofie, Durville, de Guaïta, enz.
In navolging van Papus, nam ik op mijn 15 of 16 jaar mijn nomen mysticum Salilus aan, de 6de genius van het 7de uur van het Nuctemeron van Apollonius van Thyane. Hoeveel anderen zijn er niet die Papus hebben nagebootst met hun nomen te putten uit het Nuctemeron?
Denken we bijvoorbeeld aan Dr. Emanuel Lalande, schoonzoon van Meester Philippe, die de nomen Marc Haven nam, de genius van de waardigheid. Of de astroloog die de nomen aannam van Abel Haatan, de genius die de schatten verbergt. Of Jacques Trève, die de nomen Phaldor koos, de genius van de orakels, om zijn boek over droomuitlegging te publiceren. Er was nog de Russische generaal van de Loge Apollonius, die de nomen Butatar nam, de genius van de berekeningen. Dan nog Baglis, de genius van maat en evenwicht, Rosabis, de genius der metalen, Saïr, de genius van het Stibium der Wijzen, …
Wellicht zijn er nog veel anderen die ik niet ken of vergeet.
Allen, mezelf inbegrepen, hebben zich door Papus laten inspireren om de esoterische naam, die als symbool zou dienen voor hun spirituele pad, uit het Nuctemeron te kiezen. Papus moet ons dus diep geraakt hebben, zodat we hem allen hebben nagebootst bij de keuze van onze nomen mysticum!
In mijn jeugdige overmoed koos ik dus de spirituele naam Salilus, de genius die de Deuren opent. Net als Papus, maar op veel kleinere schaal, nam ik de taak op mij, om lezingen te geven over esoterie, om de ontdekte schatten met anderen te delen. Is dat niet wat Papus altijd gedaan heeft?
Ik denk dat zijn grote verdienste is geweest, de leringen die vóór zijn tijd aan een kleine, stilzwijgende elite waren voorbehouden, nu aan de massa door te geven.
Dank U, Papus!
Wie hem gekend heeft, zag Papus niet enkel als een geleerd man, maar eveneens als een goede dokter, een warme vriend en een groot hart, toegewijd aan de goede zaak.
Papus had ook een passie voor onderzoek naar de geheimen van het leven, van de mens en zelfs van het goddelijke.
Zijn enthousiasme was zo aanstekelijk dat wie zijn lezingen bijwoonde niet aan de drang kon weerstaan hem te volgen op zijn esoterisch en spiritueel pad.
Maar Papus is reeds lang niet meer van deze wereld.
Wat betekent hij nog voor ons, na zoveel jaar?
Wat Papus voor mij heeft gedaan, heeft hij gedaan voor velen onder ons. Aan duizenden lezers heeft Papus nieuwe wegen gewezen om te verkennen. Hij heeft ons aangetoond dat we tegelijk christen en esotericus kunnen zijn. Of tegelijk spiritueel en toch actief in deze wereld.
Maar van Papus tot Papus, werd het in onze studie allemaal steeds ingewikkelder.
Men begint zowat alle religieuze en esoterische tradities te bestuderen.
Van Papus tot Papus leren we zijn rechtstreekse meesters kennen, zoals Saint-Yves d’Alveydre, Eliphas Levi, Mijnheer Philippe, Henri Delaage en zijn onrechtstreekse leraars, zoals de chemicus Louis Lucas, de wiskundige en profeet Hoene Wronski, Fabre d’Olivet, Lacuria, Joseph de Maistre en de klassieke alchemisten.
We ontmoeten ook zijn vrienden van het eerste uur, zoals Stanislas de Guaïta, Joséphin Péladan, Lucien Chamuel, Albert Faucheux (Barlet), de meest geleerde, Albert Jounet, de kabbalist, Albert Poisson, de vroeg gestorven alchemist en natuurlijk de Durville dynastie.
Anderzijds leren we zijn eigen leerlingen kennen, waarvan sommigen zelf reuzen zijn geworden, zoals Paul Sédir, Phaneg, de discrete Anne Osmont, de goede vulgarisator Paul-Clément Jagot, Louis Gastin en vele anderen.
Voor mij persoonlijk, is het mooiste geschenk dat Papus me heeft gegeven mijn ontmoeting met Meester Philippe.
Een ontmoeting die mijn leven radicaal heeft veranderd, zoals ze een eeuw eerder het leven van Papus heeft getransformeerd.
In dit herdenkingsjaar van de honderdste verjaardag van het heengaan van Meester Philippe heb ik het geluk gehad op bedevaart te kunnen gaan naar L’Arbresle en de begraafplaats van Loyasse in Lyon voor een eerbetoon aan degene die door Papus zijn spirituele Meester werd genoemd. Meester Philippe sprak dan weer over Papus met een warm “deze dierbare dokter Encausse”.
Jawel, deze dierbare dokter Encausse, onze beste Papus, die ons leven zo ingewikkeld had gemaakt met zijn 160 gepubliceerde titels, de ene wat geleerder, de andere iets populairder, maar steeds leerzaam, die zelfde Papus heeft ons de weg gewezen om onze zoektocht veel eenvoudiger te maken, door ons over Meester Philippe te spreken.
Met Meester Philippe wordt alles plots veel simpeler: gedaan met de eruditie, gedaan met het Hebreeuws, het Sanskriet, de hiërogliefen, de kabbala, enz.
-Er is weinig te weten, zegt Meester Philippe, maar er is veel te doen!
De boodschap van hem die Papus voor altijd heeft getransformeerd is zeer eenvoudig:
-Hou van elkaar!
In mijn cursussen aan de Faculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen, laat ik nooit na om een hulde te brengen aan Papus en aan zijn Meester, onze Meester.
Dank U, Papus!
Dank U, Mijnheer Philippe!
Salilus (Christian Vandekerkhove)
Beste Emilio, Maria, Yves-Fred, mijn Zusters, mijn Broeders, Beste Vrienden,
Dank U om me uit te nodigen om hier het woord te nemen bij deze 89ste verjaardag van de desincarnatie van onze geliefde Papus.
Op deze herdenkingsdag is het de gewoonte om geen toespraak te houden over Papus, want we kennen hem allen zeer goed, sedert lang of sinds kort, maar om te getuigen van wat Papus in ons eigen leven vertegenwoordigt of betekend heeft.
Ik zal dus niet anders doen.
Aangezien ik geboren werd in een traditioneel, katholiek, Vlaams gezien, is het niet bij mijn ouders dat ik Papus heb leren kennen.
Hoewel we in mijn jeugd woonden op een honderdtal meter van Mr. Frans Wittemans, de historicus van de Rozenkruisers, medestichter van de FUDOSI en vriend van Papus, hadden we geen esoterische traditie in de familie.
Er was indertijd wel een verre neef geweest, S.U.Zanne, kabbalist, kunstschilder, auteur van toneelstukken, vliegtuigontwerper, enz. maar hier hadden wij geen weet van.
S.U.Zanne ontving op 24 september 1900 de gelukwensen van Papus voor zijn bijdrage aan het Internationaal Congres voor Spiritisme en Spiritualisme, gehouden in Parijs van 16 tot 27 september 1900.
Het is niet duidelijk of deze gelukwensen te maken hebben met zijn werk over de Astrosofie voor de Hermetische Sectie of voor zijn Asatarût de Pfar-Isis voor de Cosmosofische Sectie?
Het maakt niet veel uit.
Ter gelegenheid van dit Congres, had de Hermetische Sectie de Martinistenorde verzocht erediploma’s te geven aan onderstaande personen:
1.Beide erevoorzitters:
a. Dokter Nizier Philippe van Lyon (Meester Philippe)
b. Nicolas de Népluyeff, voorzitter van het oude “Congrès de l’Humanité”
2.Aan de voorzitters en secretarissen van de Secties van het Congres:
a. Léon Denis
b. Gillard
c. Durville
3.Aan de leden van de Hermetische Sectie die met hun talent de zittingen van de Sectie hebben verlucht:
a. Barlet
b. Dr. Rozier
c. Karl Nyssa
d. Sédir
e. S.U.Zanne
f. Lejay
g. Ernest Bosc
h. Dr. Chabaud
i. Sacy
j. Jollivet Castelot
k. Mevr. Lay Fonvielle
4.Aan de personen die – zonder onderscheid van school – de spirituele zaak hebben verlucht:
a. Markies Saint-Yves d’Alveydre, voor zijn Archeometer
b. Dr. Bayol, voor zijn experimenteel onderzoek
c. Dr. Girgois, voor zijn studie over de wil
d. Rosabis, voor zijn verslag over Mevr. Lay Fonvielle
In ieder geval heeft S.U.Zanne geen traditie nagelaten in onze famillie, want hij had zijn geboorteland, het Belgische Vlaanderen, verruild voor zijn tweede vaderland, Mâcon in Fankrijk.
Maar zoals alle jongeren stelde ik mij de klassieke vragen: waar komen we vandaan?, Wat doen we hier? En Waar gaan we naartoe?,…
Ik had het geluk in Antwerpen te leven, waar een kleine esoterische boekhandel bestond, wat in die tijd niet evident was!
Ik spreek over 1968, ik had net mijn 15de verjaardag gevierd.
Het is in dat kleine winkeltje van 3 bij 4m, dat ik mij met veel plezier ruïneerde door elke cent die ik vond te spenderen aan esoterische boeken.
Een van mijn eerste aankopen, was het kleine boekje van Papus: “Qu’est-ce que l’occultisme?”
Dit boekje bracht me meer vragen dan antwoorden, maar is dat niet een van de belangrijke bedoelingen van het lezen?
En van Papus tot Papus gaat men zich een bibliotheek samenstellen die verondersteld wordt alle levensvragen te beantwoorden!
Om de impact die Papus op ons had, te schetsen:
Wanneer mijn vrienden en ik, op woensdag- en zaterdagnamiddag, na school de antiquariaten van de stad uitkamden, zochten we naar “Papussen”. Er waren Papussen van Papus, maar evenzeer Papussen van Péladan, van d’Alveydre, enz.
De naam Papus was in onze omgeving alvast verworden van een hiëroniem tot een generische term om alle esoterische boeken mee aan te duiden.
Ach, als Papus had geweten dat zijn naam ooit een metafoor zou worden.
Maar van Papus tot Papus gaat men zich steeds meer vragen stellen.
En men begint de geheime wetenschappen te bestuderen: astrologie, theosofie, Durville, de Guaïta, enz.
In navolging van Papus, nam ik op mijn 15 of 16 jaar mijn nomen mysticum Salilus aan, de 6de genius van het 7de uur van het Nuctemeron van Apollonius van Thyane. Hoeveel anderen zijn er niet die Papus hebben nagebootst met hun nomen te putten uit het Nuctemeron?
Denken we bijvoorbeeld aan Dr. Emanuel Lalande, schoonzoon van Meester Philippe, die de nomen Marc Haven nam, de genius van de waardigheid. Of de astroloog die de nomen aannam van Abel Haatan, de genius die de schatten verbergt. Of Jacques Trève, die de nomen Phaldor koos, de genius van de orakels, om zijn boek over droomuitlegging te publiceren. Er was nog de Russische generaal van de Loge Apollonius, die de nomen Butatar nam, de genius van de berekeningen. Dan nog Baglis, de genius van maat en evenwicht, Rosabis, de genius der metalen, Saïr, de genius van het Stibium der Wijzen, …
Wellicht zijn er nog veel anderen die ik niet ken of vergeet.
Allen, mezelf inbegrepen, hebben zich door Papus laten inspireren om de esoterische naam, die als symbool zou dienen voor hun spirituele pad, uit het Nuctemeron te kiezen. Papus moet ons dus diep geraakt hebben, zodat we hem allen hebben nagebootst bij de keuze van onze nomen mysticum!
In mijn jeugdige overmoed koos ik dus de spirituele naam Salilus, de genius die de Deuren opent. Net als Papus, maar op veel kleinere schaal, nam ik de taak op mij, om lezingen te geven over esoterie, om de ontdekte schatten met anderen te delen. Is dat niet wat Papus altijd gedaan heeft?
Ik denk dat zijn grote verdienste is geweest, de leringen die vóór zijn tijd aan een kleine, stilzwijgende elite waren voorbehouden, nu aan de massa door te geven.
Dank U, Papus!
Wie hem gekend heeft, zag Papus niet enkel als een geleerd man, maar eveneens als een goede dokter, een warme vriend en een groot hart, toegewijd aan de goede zaak.
Papus had ook een passie voor onderzoek naar de geheimen van het leven, van de mens en zelfs van het goddelijke.
Zijn enthousiasme was zo aanstekelijk dat wie zijn lezingen bijwoonde niet aan de drang kon weerstaan hem te volgen op zijn esoterisch en spiritueel pad.
Maar Papus is reeds lang niet meer van deze wereld.
Wat betekent hij nog voor ons, na zoveel jaar?
Wat Papus voor mij heeft gedaan, heeft hij gedaan voor velen onder ons. Aan duizenden lezers heeft Papus nieuwe wegen gewezen om te verkennen. Hij heeft ons aangetoond dat we tegelijk christen en esotericus kunnen zijn. Of tegelijk spiritueel en toch actief in deze wereld.
Maar van Papus tot Papus, werd het in onze studie allemaal steeds ingewikkelder.
Men begint zowat alle religieuze en esoterische tradities te bestuderen.
Van Papus tot Papus leren we zijn rechtstreekse meesters kennen, zoals Saint-Yves d’Alveydre, Eliphas Levi, Mijnheer Philippe, Henri Delaage en zijn onrechtstreekse leraars, zoals de chemicus Louis Lucas, de wiskundige en profeet Hoene Wronski, Fabre d’Olivet, Lacuria, Joseph de Maistre en de klassieke alchemisten.
We ontmoeten ook zijn vrienden van het eerste uur, zoals Stanislas de Guaïta, Joséphin Péladan, Lucien Chamuel, Albert Faucheux (Barlet), de meest geleerde, Albert Jounet, de kabbalist, Albert Poisson, de vroeg gestorven alchemist en natuurlijk de Durville dynastie.
Anderzijds leren we zijn eigen leerlingen kennen, waarvan sommigen zelf reuzen zijn geworden, zoals Paul Sédir, Phaneg, de discrete Anne Osmont, de goede vulgarisator Paul-Clément Jagot, Louis Gastin en vele anderen.
Voor mij persoonlijk, is het mooiste geschenk dat Papus me heeft gegeven mijn ontmoeting met Meester Philippe.
Een ontmoeting die mijn leven radicaal heeft veranderd, zoals ze een eeuw eerder het leven van Papus heeft getransformeerd.
In dit herdenkingsjaar van de honderdste verjaardag van het heengaan van Meester Philippe heb ik het geluk gehad op bedevaart te kunnen gaan naar L’Arbresle en de begraafplaats van Loyasse in Lyon voor een eerbetoon aan degene die door Papus zijn spirituele Meester werd genoemd. Meester Philippe sprak dan weer over Papus met een warm “deze dierbare dokter Encausse”.
Jawel, deze dierbare dokter Encausse, onze beste Papus, die ons leven zo ingewikkeld had gemaakt met zijn 160 gepubliceerde titels, de ene wat geleerder, de andere iets populairder, maar steeds leerzaam, die zelfde Papus heeft ons de weg gewezen om onze zoektocht veel eenvoudiger te maken, door ons over Meester Philippe te spreken.
Met Meester Philippe wordt alles plots veel simpeler: gedaan met de eruditie, gedaan met het Hebreeuws, het Sanskriet, de hiërogliefen, de kabbala, enz.
-Er is weinig te weten, zegt Meester Philippe, maar er is veel te doen!
De boodschap van hem die Papus voor altijd heeft getransformeerd is zeer eenvoudig:
-Hou van elkaar!
In mijn cursussen aan de Faculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen, laat ik nooit na om een hulde te brengen aan Papus en aan zijn Meester, onze Meester.
Dank U, Papus!
Dank U, Mijnheer Philippe!
Salilus (Christian Vandekerkhove)